Een ei breken en ineens zo’n wit, spiraalvormig sliertje ontdekken in het eiwit. Geen reden tot paniek: het is geen rare afwijking. We vertellen je wat het wél betekent.
Chalaza: de ‘lifeline’ van de dooier
Dat witte sliertje heeft een officiële naam: de chalaza (spreek uit als: ga-laa-za). Elk ei bevat er twee, als een soort touwtjes die de eidooier op zijn plek houden. Ze zitten vast aan beide uiteinden van de schaal, zodat de dooier netjes in het midden blijft zweven. Belangrijk, want daardoor raakt hij niet beschadigd tijdens het transport of het koken.
De chalaza is dus geen foutje en al helemaal geen reden om je ei weg te gooien. Integendeel: het is een teken van versheid.
Chalaza zichtbaar? Dan zit je goed!
Hoe steviger en zichtbaarder de chalaza, hoe verser het ei. Naarmate een ei ouder wordt, verslappen deze draadjes, en zakt de dooier omlaag. Dus zie je de sliertjes nog duidelijk zitten? Dan heb je waarschijnlijk een kakelvers ei in handen.
Bovendien: de chalaza is volledig eetbaar. Tijdens het bakken of koken merk je er meestal niets van. Wil je het sliertje toch verwijderen, dan kun je dat eenvoudig doen met een lepeltje of stukje eierschaal.
Rood vlekje
Naast witte sliertjes kun je ook weleens een rood puntje aantreffen in je ei. Geen paniek: dit is een onschuldig bloedvlekje, dat ontstaat wanneer er een minuscuul bloedvaatje bij de kip is gesprongen tijdens de ei-productie. Dit komt vaker voor bij biologische of vrije-uitloopkippen, omdat zij geen hormonen krijgen die dit soort vlekjes onderdrukken.
Ook dit rode stipje kun je gewoon opeten. Toch geen fan? Je haalt het er makkelijk uit met een lepeltje.
Zo test je zelf de versheid van je ei
Naast de chalaza zijn er nog andere manieren om de versheid van een ei te checken:
De watertest: leg een ei in een glas water:
- Blijft het plat op de bodem liggen? Dan is het vers.
- Staat het schuin? Dan is het al wat ouder.
- Zweeft of drijft het? Dan is het tijd om het weg te gooien.
