De ene gruwelt ervan, de ander pakt er het liefst een bakje popcorn bij: horrorfilms. Of het nou over martelingen, zombies, of geesten gaat, ze hebben maar één doel: je laten schrikken en bang maken. Maar hoe kunnen we genieten van iets dat ons zoveel angst aanjaagt?
Films waarin het bloed rijkelijk vloeit of waargebeurde verhalen over seriemoordenaars zijn al decennialang populair. Vooral tijdens Halloween worden de klassieke griezelfilms weer massaal uitgezonden of getoond op het witte doek om ons angstzweet te bezorgen. Maar waarom doen we onszelf dit aan? Waarom houdt de ene wel van horror en de ander niet? En wat doet dat griezelen allemaal met ons lijf?
‘Angst is de mooiste emotie’
De Amerikaanse horrorschrijver Stephen King vertelde ooit in een interview dat angst onze mooiste emotie is en dat hij daarom de lezer de stuipen op het lijf wil jagen. Mensen kijken naar enge films om angst te ervaren, maar het is een veilige angst. Iedereen weet namelijk dat hij of zij de bioscoop na twee uur weer veilig kan verlaten. Wanneer de wandelende psychopaat het rennende meisje inhaalt gaat onze hartslag omhoog, de ademhaling neemt toe en we krijgen zweethanden. Onze hersenen zorgen automatisch voor dit zogeheten ‘vechten of vluchten’ signaal.
Horrorhaters- en liefhebbers
Maar wat maak een horror dan zo populair? Hier zijn verschillende verklaringen voor. Stephen King schreef een essay over ‘why we crave horror movies‘. Hierin geeft hij een aantal redenen. Ten eerste om te bewijzen dat je ze kunt kijken en dat je absoluut niet bang bent. Een andere reden is dat mensen graag hun eigen leven in perspectief willen plaatsen. Ja, je hebt bonje met je baas of je krijgt je zoveelste bekeuring, maar je wordt in ieder geval niet achtervolgd door een griezel.
Het kan natuurlijk ook andersom. Heb je een hekel aan horrorfilms, dan kan je je vast niet voorstellen dat anderen er lol aan beleven. Voor deze mensen is het kijken van enge films een heuse marteling. Het kan dan ook zijn dat iemand simpelweg gevoeliger is voor deze angstprikkels. Daarnaast kan het ook voorkomen dat iemand een groot empathisch vermogen heeft, waardoor hij of zij zich extreem kan inleven in het slachtoffer uit de horrorfilm. Ook kan het zijn dat iemand geen goed onderscheid kan maken tussen wat echt of nep is. Dit zit je bijvoorbeeld veel terug bij jonge kinderen.
Minder dopamine
Naast deze mogelijke redenen valt er nog iets op. Houden van horror wordt namelijk bepaald door hormonen. Wanneer onze hersenen gevaar registreren, komt het autonome zenuwstelsel in actie – het deel van onze hersenen dat automatische processen aanstuurt. Het geeft hormonen af die ons lichaam razendsnel in de juiste stand zetten om te vluchten, te vechten of te bevriezen. Volgens een onderzoek van de Amerikaanse Vanderbilt University hebben de liefhebbers van horrorfilms dan ook minder ‘autoreceptoren’ voor dopamine. Deze receptoren werken als een soort rem op de productie van dopamine. Bij iemand die minder dopamine heeft, kan het gelukshormoon dus vrij blijven stromen. Aha! Hierdoor halen sommige mensen dus een grotere kick uit een spannende situatie, zoals bungeejumpen, skydiven of.. het kijken van een horrorfilm.
Meer gezondnu? Volg ons op Instagram, Facebook en Tik Tok of neem een kijkje in het magazine.
